سیرجان من: حراج

هفته نامه پاسارگاد: وحیدمیرزایی‌، به‌عنوانِ مدیرعامل جدید شرکت #گهرزمین، صبح امروز و در اولین روز کاری‌اش به سیرجان می‌آید‌‌ و پس از حضور در گلزار شهدا به ملاقات امام‌جمعه می‌رود. درست در همان لحظه خبری کوتاه مثل بمب منفجر می‌شود؛ پوریانی مدیرعامل برکنار شده‌ی گهرزمین، با دستور رئیس‌جمهور در سِمت خود ابقاء شد.‌آنچه تا اینجا خواندید،

هفته نامه پاسارگاد: وحیدمیرزایی‌، به‌عنوانِ مدیرعامل جدید شرکت #گهرزمین، صبح امروز و در اولین روز کاری‌اش به سیرجان می‌آید‌‌ و پس از حضور در گلزار شهدا به ملاقات امام‌جمعه می‌رود. درست در همان لحظه خبری کوتاه مثل بمب منفجر می‌شود؛ پوریانی مدیرعامل برکنار شده‌ی گهرزمین، با دستور رئیس‌جمهور در سِمت خود ابقاء شد.
‌
آنچه تا اینجا خواندید، سناریوی یکی از قسمت‌های سریال شب‌های برره نیست. واقعیتی است روشن در نظام مدیریتی ایران! هیات‌مدیره شرکتی در روالی طبیعی از اختیارات قانونی خود استفاده کرده و تصمیم گرفته مدیرعامل شرکت را تغییر دهد. بعد رئیس‌جمهور مملکتی که کشورش با معضلات کلانی هم‌چون گرانی، تحریم، کرونا، دست‌وپنجه نرم می‌کند، بعد از نامه‌نگاری پورابراهیمی نماینده کرمان و تحت فشارهای رئیس‌‌دفترش که عرصه صنعت‌و‌معدن را قربانیِ رقابت خود با معاون‌اول دولت کرده، در نامه‌‌ای به سرپرست وزارت صمت، خواستار لغو همه انتصاب‌های اخیر در گهرزمین، می‌شود.
‌
در شهری که عالی‌ترین نهاد اجرایی آن، حدود یک‌سال و چهارماه با سرپرست اداره می‌شود و هیچ اراده‌ای از سوی دولت برای تعیین فرماندارش وجود ندارد، هم‌زمان تغییر مدیرعامل یکی از شرکت‌‌های همین شهر، چنان اهمیتی پیدا می‌کند که با دستور رییس‌جمهور، مدیرعامل جدید عزل و مدیرعامل سابق، دوباره سکاندار می‌شود. بگذریم که با وجودِ نخبگانی که در رشته‌های معدنی تحصیل کرده‌اند، جنگ قدرت برای به‌دست آوردن صندلی مدیرعاملی، بین دو فرد غیرمتخصص است که یکی چهره نظامی بوده و دیگری بالاترین پستش، مدیریت کمیته‌امداد استان!
‌
شبیه همین اتفاقات سال گذشته در گل‌گهر هم رخ داد. دیرزمانی است که سرمایه‌های خدادادی سیرجان در جنگ قدرت بین سیاسیون تازه به‌دوران رسیده، حیف و میل می‌شود. سهم مردم سیرجان هم از این ثروت هنگفت، آلودگی هوا، خاک و به یغما بردن آب‌های زیرزمینی این شهر است. تکمیل زنجیره فولادی را در شهری که تا چند سال آینده ساکنانش، آب برای خوردن هم نخواهند داشت، افتخار می‌دانند. به آب چاهها و قنات‌ها رحم نمی‌کنند. حتی به قیمت فروکش کردن زمین، خیابان‌های شهر را شخم می‌زنند تا با ایجاد شبکه فاضلاب، آب را به حلقِ کارخانه‌های فولادی بریزند.
‌
به‌راستی پشت پرده این همه اتفاق و فسادهای پنهان در شرکت‌های معدنی سیرجان، چیست؟ چرا از نجابت مردم و سکوت افکار عمومی در سیرجان، سوءاستفاده می‌‌شود؟ چه خبر است که مدیرعاملی پس از هفت سال راضی به از دست‌دادن صندلی خود نمی‌‌شود. نگویید از شوق خدمت که این حنا پیش مردم رنگی ندارد